Kobiety marzą całe życie o takiej miłości. Niektóre mają szczęście ją przeżyć, inne mogą tylko o tym poczytać…
Grażyna zabiera nas w świat nasycony tęsknotą, pragnieniami i ……, przy okazji ukazując codzienne trudy życia aktorki i matki. Całość osadzona w realiach życia w PRL-u jest dodatkowym atutem tej książki…
Kasia Kowalska
To jest piękna książka! Ludzie spragnieni są miłości i marzeń. A Grażyna pokazuje, że to wszystko istnieje i można to przeżyć. Taka miłość nigdy nie umiera, bo ma duszę?
Bernadeta Vigil
Bezdomna śpiąca pod ogromną witryną wypełnioną kolorowymi łóżkami, kobieta, która kradnie różowy perłowy naszyjnik dziecka swojego kochanka, próbując ochronić miłość, dziewczynka łapiąca spadające gwiazdy w nadziei, że jedna z nich przywróci jej obecność ojca…
– to tylko kilka postaci z drugiego zbioru opowiadań Grażyny Szapołowskiej. Poza mną jest zapisem cudzej codzienności dostrzeżonej przez autorkę na ulicach Warszawy, Delhi, w zaułkach Moskwy, na dubajskiej pustyni, plażach w Kostaryce czy Portimao.
Szapołowska z zauważonych gestów, mimowolnych reakcji, usłyszanych słów buduje rzeczywistość swoich bohaterów. Ich historie opisane obrazowym, sensualnym i momentami przewrotnym językiem zdumiewają autentycznością. Poza mną intryguje, bawi i wzrusza, a autorce czasem wystarczą dwie strony papieru, by zamknąć w nich opowieść o czyimś intymnym świecie.
W autobiograficznej powieści autorka opowiada o emocjonalnej podróży, którą odbywa w dwóch przestrzeniach: realnej i umysłowej.
Pierwsza ma określony czas i miejsce. Jest nim dom w Aninie i okres 13-14 tygodni, w trakcie których umierała matka bohaterki. Poszczególne zdarzenia zapisane w formie notatek czy relacji stanowią główną oś utworu i budzą pamięć – czyli drugą przestrzeń. Codzienność przecinają wspomnienia dzieciństwa, planów filmowych, miłości, spotkań, podróży. Obrazami z przeszłości sterują emocje i wrażliwość autorki. Spoza maski zimnej femme fatal przyczepionej jej przez media wyłania się wrażliwy człowiek, uważny obserwator ludzi i otaczającej rzeczywistości.
Zbiór opowiadań, literackich miniatur drukowanych pierwotnie w PANI.
Próba zapisu subtelnego doświadczenia kobiety-narratorki, jej emocji, tęsknot i obserwacji.
W „Pocałunkach” autorkę zajmują przede wszystkim związki między ludźmi, relacje damsko-męskie i pokoleniowe oraz różne oblicza miłości.
Książkę ilustruje cykl fotograficznych wizerunków Grażyny Szapołowskiej.