Grażyna Szapołowska

BIOGRAFIA

Grażyna szapołowska

Urodziła się 19 września 1953 roku.

Aktorka, producentka filmowa, reżyser oper we Wrocławiu.

W 1977 roku ukończyła PWST w Warszawie. Jeszcze przed uzyskaniem wykształcenia artystycznego związana była z Wrocławskim Teatrem Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego. 

Po ukończeniu szkoły dołączyła do zespołu Teatru Narodowego pod dyrekcją Adama Hanuszkiewicza, gdzie stworzyła kilkanaście kreacji, m. in. u Hanuszkiewicza (rola Księżniczki w „Śnie srebrnym Salomei” J. Słowackiego – debiut na Scenie Narodowej), u Tadeusza Minca (rola Mai Ochołowskiej w „Opętanych” W. Gombrowicza) czy u Jerzego Jarockiego (rola Eleonory w „Tangu” S. Mrożka). 

Na wielkim ekranie zadebiutowała u Dragovana Jovanovića w polsko-jugosłowiańskim dramacie psychologicznym „Zapach ziemi” (1977r.), jednak prawdziwą inauguracją jej kariery filmowej była rola Livii w węgierskiej produkcji „Inne spojrzenie” (1982r., reż. Károly Makk), nagrodzonym Złotą Palmą na festiwalu w Cannes. 

W swoim filmowym dorobku ma role, które na stałe wpisały się w kanon polskiego i światowego kina. Grała zarówno u rodzimych jak i zagranicznych reżyserów, m. in. Andrzeja Wajdy („Pan Tadeusz”, „Noc czerwcowa”), Krzysztofa Kieślowskiego („Bez końca”, „Krótki film o miłości”), Filipa Bajona („Biała wizytówka”, „Magnat”), Sylwestra Chęcińskiego („Wielki Szu”), Janusza Rzeszewskiego („Lata dwudzieste… lata trzydzieste”), Andrzeja Barańskiego („Tabu”), Leszka Wosiewicza („Kroniki domowe”), Wiesława Saniewskiego („Nadzór”), Jerzego Hoffmana („Piękna nieznajoma”, „1920 Bitwa warszawska”), Jana Kidawy-Błońskiego („Różyczka”), Krzysztofa Zanussiego („Brat naszego Boga”), Konrada Niewolskiego („Asymetria”).

Wielokrotnie współpracowała z włoskimi, węgierskimi, rosyjskimi i niemieckimi reżyserami, do grona których należeli m. in.: Florestano Vancini („Plac Hiszpański”), Marco Bellocchio („La Condanna”), Francesco Ranieri Martinotti („Abissinia”), Giacomo Battiato („Karol–człowiek, który został papieżem”), Károly Makk („Inne spojrzenie”), Márta Mészáros („Edith i Marlene”), Sándor Sára („Osiemdziesięciu huzarów”), László Lugossy („Płatki, kwiaty, wieńce”), István Szabó („Hanussen”), Igor Gostev i Rimon Butros („Zagon”), Vitaly Melnikov („Pierwsze spotkanie–ostatnie spotkanie”), Tevfik Baser („Żegnaj, cudzoziemko”). 

Wyreżyserowała dwie opery: „Halkę” Stanisława Moniuszki i „Traviatę” Giuseppe Verdiego. 

Została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. 

Wielokrotnie nagradzana na polskich i międzynarodowych festiwalach filmowych. Za „Krótki film o miłości” została uhonorowana „Srebrnym Hugo” na MFF w Chicago. Za „Plac Hiszpański” otrzymała Nagrodę im. Ennio Flaiano. Jest także laureatką „Orła” za „najlepszą rolę kobiecą” („Pan Tadeusz”), „Lwa” na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni („Krótki film o miłości”) oraz pięciu „Złotych Kaczek” w kategoriach „najlepsza polska aktorka”, „najlepsza rola kobieca”, „najlepsza amantka w historii polskiego kina” („Krótki film o miłości”, „Magnat”). 

Jest autorką czterech książek: „Pocałunki” (2005), „Ścigając pamięć” (2013), „Poza mną” (2013), „Zapomniałam o tobie” (2015). W 2016 roku wydała płytę „Kochaj mnie”. 

W 2020 roku zagrała w filmie „Asymetria” w reżyserii Konrada Niewolskiego. Film na ekrany wejdzie jesienią.